piątek, 22 maja 2015

czarna spinka

Dwa Kucyki ma dziś na głowie Koronę. Mama o Cudownych Dłoniach wyczarowała ją z kucykowych płowych włosów, starannie splatając je w warkocze, okalając nimi małą głowę i spinając niewidzialnymi wsówkami. Czarnymi! Tyle, że to wsuwki, nie prawdziwe spinki.
Dwa Kucyki zawsze chciała mieć czarną spinkę we włosach. Albo białą. Czarną albo białą. Zawsze miała niebieskie, fioletowe, czasem różowe. Dziecinne. Czarne i białe były dla jej kuzynek. O Czarnych i Białych włosach. Dorosłe spinki dla pięknych dziewczynek.
- Dla kontrastu - mówiła Mama o Cudownych Dłoniach.
- Bo są ważniejsze, ładniejsze - dopowiadało coś w kucykowym Środku.
- Dziewczynki potrzebują dużo uwagi, ich mamie jest ciężko, a tata mieszka bardzo daleko - mówili dorośli.
- Mają zagraniczne stroje i zabawki i jeszcze czegoś im brakuje? - dziwił się kucykowy Środek.

I choć Dwa Kucyki boli okropnie, że kuzynki mają dorosłe spinki, zagraniczną podróż w planach i całą uwagę nie tylko ich Mamy, ale Mamy o Cudownych Dłoniach też, to ukrywa w sobie te smutki i gniew, wkłada do szufladek i zamyka na kluczyk. Sparcieją szufladki, nasiąkną czasem, a ona ich nie otworzy. A teraz wylewa smutkibóle cichymi łzami w babcinym ogrodzie, nos wyciera listkiem babki i wraca uśmiechnięta do dziewczynek. Bo sama też jest dobrą dziewczynką. I nie wolno myśleć źle, nie wolno zazdrościć, nie wolno być niesprawiedliwym.
Teraz z kuzyknami będą się bawić i kochać aż do ich wyjazdu. Na zawsze. Na zawsze wyjadą. Na zawsze Dwa Kucyki będzie je kochać. Na zawsze będzie je uważać za lepsze, ważniejsze, ładniejsze, warte spinki. Czarnej. Albo białej.

Tak jak dzisiaj, choć było to trzy dekady temu. W urodzinowy dzień. Gdy na głowie ma Koronę. Gdy czuje się Królewną. Najważniejszą dla Mamy o Cudownych Dłoniach. Taty o Skupionych Brwiach. Siosty o Skrytym Sercu. Nawet w ten dzień przypomniała sobie spinki. Same się przypomniały. To bardzo niedobre przypomnienie dla Dwóch Kucyków. Wstydzi się tego wspomnienia. Wstydzi i brzydzi. Siebie.
- Jak można być taką egoistką, taką niedobrą zazdrośnicą, głupia dziewczynka! - wydziera się kucykowy Środek. A im bardziej się wydziera tym bardziej dziewczynka czuje się winna a zarazem coś gdzieś także ze Środka odkrzykuje:
- Ej! Ale ja się tylko tak poczułam, już tak nie mam, już chcę by mnie kochano, bym była najważniejsza!
- Zła dziewczynko, grzeszna dziewczynko! - opluwa ją  jadem Środek
- Nie, ja jestem dobra, ja chcę być bezpieczna i kochana, nie mów takich rzeczy!
- Nie zasługujesz Kucyki, nawet na spinkę jakiej chciałaś! Dwa Kucyki truchleje. Patrzy się na Mamę o Cudownych Dłoniach i nie śmie się do niej przytulić.
- Już nie chcę urodzin mamo! - wybiega z pokoju. I nie powie Mamie dlaczego.

Dziś Dwa Kucyki już mówi. Zanim zwykłe sprawy przemorfują w smoki. Zanim najbliższsi staną za murem winy, bólu i niezrozumienia. Zanim wewnętrzny dialog zabije odwagę. - Ale to proste i fajne! - klasnęłaby w dłonie mała dziewczynka. A ja klaszczę z nią. I strasznie się cieszę na kolejne urodziny i spotkania z kuzyknami!

2 komentarze:

  1. Dzisiaj znalazłam twojego bloga i od razu mi się spodobał- tyle wspólnego z moją osobą. Zaobserwowałam ciebie i liczę, że być może ty również mnie zaobserwujesz. Powodzenia ci życzę, jak chcesz porozmawiać pisz: marfetka@onet.pl i zapraszam na swojego bloga! marfetka.blogspot.pl

    OdpowiedzUsuń